"YOLLARDA BULURUM 'BEN'İ"
SESSİZ GEMİ Artık demir almak günü gelmişse zamandan, Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan. Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol; Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol. Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli, Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli. Biçare gönüller. Ne giden son gemidir bu. Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu. Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler; Bilmez ki, giden sevgililer dönmeyecekler. Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden. Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden Yahya Kemal Beyatlı Nihayet tren de göründü… Yine yolculuk vakti ve yine buruk bir sevinç düştü içime. Neden bilmem her yolculuk biraz hüzünlendirir beni. Belki de her gidişin bir dönüşü var misali her mutlu anın bitişindeki o burukluk içimdeki… Her yolculuk aynı değil tabi… gidilen yerin kendi hüzün veriyorsa başka… sevgiliden ayıran yolun hüznü ise bambaşka… Yolculuklar hep özel hep farklı da olmuş