"TÜRKEL HOCAMA..."
.jpg)
Bambaşka bir yerde tanıdım onu...bambaşka bir ortamda...anfide onu can kulağıyla dinleyen öğrencilerinden olamadığıma üzüldüm...sonra makaleleri, televizyon programları en önemlisi de aramızdaki yaş farkını unutturan o içten dostluğu aydınlattı beni....perküsyon kursumuzun çıkışındaki sohbetleri ise hepimizin içini ısıttı....beraber güldük, beraber eğlendik...dedim ya bambaşka bir ortamda tanıdım onu...o bambaşka biriydi, enerjisi bambaşkaydı, gülüşü bambaşkaydı, tutturamadığımız ritimlerin ardından kızışı da bambaşkaydı...O Türkel Hocamdı benim, belki de öğrencisi olmadan öğrencisi olan tek kişiydim...O Türkel Hocamızdı bizim...öğrencisi olma şansını yakalayamayan bizlerin...Her ayrılış erkendir ama onunki diğerlerine nispet edercesine erken oldu...Daha aydınlatacağı çok hayat vardı...ama olmadı...Onu tek seven biz değildik anlaşılan, erkenden diğer sevenlerine belki de sevdiklerine kavuşmak istedi...kendi hocalarına...son yolculuğunda yanında olamamak ise başka bir acı oldu benim içi...